Anlatsam ağlayacak mısın sanki?
Ya da tel bağlayacakmısın mısralarıma
Yetim kalmış sözcükleri daha mı çok seveceksin?
Yalnız ben değilim kelimelerin efendisi
Nice cümleler gelip geçti yalnız ve yorgun
Ne arzuhaller yazıldı keder üstüne
Ve henüz doğmamış ne kelamlar bekliyor sırasını
Elçiye zaval olmaz derler sevgili
Ben söyleneceklerin yalancısıyım

Yağmur ormanlarını hiç görmedim mesela
Okuduklarımla biliyorum ağaçların hep ağladıklarını
Akılda kalan yağmur ve sırılsıklam gözyaşları

Her gün duyduğun evet ve hayır ları düşünsene
Söylenişlerine göre anlamlaşan çümleleri bir de
Bazı sözler çeker insanı,duyguların izi kalır
Sevgiyi de,nefreti de aynı anda yaşatır bazıları
Harfler tek kaldıklarında yalnızca yazı karakteridir
Bir araya geldiklerinde kişilik kazanır güçlenirler
Yürekte izler bırakır unutulmaz olurlar

Anlatsam anlayacak mısın beni?
Bir ışık yakabilecek miyim yüreğine?
Karanlık bölgelerden kurtulacak mı düşüncelerin?
Büyük bir okyanustur kelimeler ,sonsuzluktur
Kıyısında ne yazarlar batar karaya vurur
Yazmak ,bir kalemi yontup okyanusa batırmak gibi
Ve biz o sonsuz sularda,hercai birer nidâ
Anlam kazanmaya çalışıyoruz iki alem arasında
İmlası bozuk şiirler yaşıyoruz bu uçurumun kıyısında
Anlattım işte, üzecek bir kelam ettiysem affola