Karanlık bir gecede başladı sevda
Gün be gün yudum yudum büyüdü.
Esen rüzgarına kapıldı ezik gönlüm,
Öylesine bağlandık ki birbirimize,
Seni ben o geceden sonra ,
İlmek ilmek kalbime ördüm.

Harman sarısı yaban otların solduğu bozkırda
Yeşermişti çimenler,
Sevda çiçekleri açmıştı,
Demet demet,gönül bahçemde.

Bir anda susuz bıraktı bizi yaz,
Kasırgalar geçmiş gibi şimdi üstümden
Çöl sıcağında kurumuş sanki bütün başaklar,
Kem gözlere mi geldik?ne oldu sevdamıza?
Baharı beklerken sonbaharı gördük.

Hiçbir anlamı kalmadı sevdanın
Artık yürek ağlamaklı,sevda yaralı,
Arkana bakmadan giderken sen.
Bir şey almadan ,bir şey vermeden
Sevdadan arta kalan benden.

Geldiğim gibi gidiyorum demiştin,
Hiçbir şey vermeden,hiçbir şey istemeden,
Çekip gitmiştin gecenin karanlığında,
Son bir kez bakmadan,geriye dönmeden.
Yasaktı sana da ,bana da sevmek,
Yasaklanmıştı seviyorum demek.
Zalimdi zaman ,zalimdi duygular.
Sevdaya düşman ,sevdaya savaşcıydı,
Zalim insanlar.

Gözyaşında ıslandı yüreğim sırılsıklam,
Damla damla düştü omuzuma akan yaşlar.
Yürek köz köz olmuştu ,yürek yanık,
Sen başını koydun omuzuma
Yapamadım,cesaret edemedim seninle ağlamaya
Sen gittin bu gece yürek ağlamaklı.

Sokaklara hüzün çökmüş
Suçluyum diye prangalanmış ellerim.
Çok zaman olmadı senden ayrılalı,
Lakin bu yürek sende tutuklu kaldı.
Sevdan gibi ayrılığında aklımı aldı,
Yürek sende,akıl sende,
Sokaklarda yürüyen kimliksiz bir bedenim artık.

Anlamsızca dolaşıp duruyor gönlüm
Göklere bakıp yıldızlara yalvararak,
Gözyaşların damla damla
Yıkıp geçti bedenimi,kavurdu kül etti.
Söndü yürekte açan kır çiçekleri
Bir ömür çınlayacak kulaklarda çığlığım
Duyan duyacak,ağlayan ağlayacak,
Sevginin zalimliğine ağıtlar yakılacak
Bozkırda her sabah yeşil çimenlere
Çiseleyerek düşecek gözyaşım.
Islanacak zalim yürekler,
Sevdanın yangınında
Kavrulacak duygular gün be gün...06.06.2009 ANKARA OSMAN ÖZTÜRK..