Özlemek,
çıldırmak anıdır bazen.
Biraz daha uzanıyor sana doğru yollar,
aklımın her depreminin ardından.

Özlemek,
Ne varsa Sen dışında düşüncemde,
hepsi birer birer felç oluyor demek.

Hani kavuşmalar vardır ya,
sevinçten dolan gözler,
bilindik öpüşler,
özlediğim
sımsıcak.
Ve bilirim ,yağmur inmiştir o yüreklere.
Bir elim sol yanımı bastırarak
ateşler büyür içimde.

"Hiç bir güne"yanmak,
ufuksuz umutlar yaratmak.
Özlemek öyle bir şey ki,
ne ölebilmek,ne hayatta kalmak.
Kalp yaşam diye atarken,
nefesim sensizligi red etmek.

Özlemek,
hayatın ortasından,
kıyılara imrenmek.
Ortasındayken
daha uzakları düşlemek
Kıyısında iken,
ait olmamayı hissetmek hiç bir yere ,
kimseye.
ne acıdır yitiklik..

Özlemek,
biraz memleketim demek..
Biraz da sitem..
gelmeyen limanlara.
özleyen bir mezarın bekleyişine sırt dönmek,
en az sevdamın bana..

O kadar çok özledimler var ki içimde,
et parçası kalbim bir alev.

Özlemek...
Vardığımda,
o limanlara,
içimde derin boşluğun gerçeği,
dayanılmaz kederin yıkımı omuzlarımda..
tesellilerimle avunamadığımda..
Bazen kavuşmakta gurbet demek..

Diyorum ki ben sana,

Seni çok özledim.
Anlasana