Evet benim bu dilim, Acem ve Arap dili
Bir lisân bir insândır, ey çağdaşın câhili!

Gel de otur rahleme! Öğreteyim bir lisân
Ancak böyle edersin, içte bir buçuk insân

Lisânıma dardır, dar! Kelime dağarcığın
Ötüşü aynı olur mu, bülbülle sığır/cığın?

Kardeştir bu üç lisân: Türkçe, Arapça ve Farsça
Onlara dil uzatma! Benden yersin hep fırça

Dilim ayrılmayacak, ikisinden her dâim
Bu koca medeniyet, bu üç lisânla kâim

Ben bir medeniyetin, çocuğuyumdur keza
Anlatamadım bunu, çağdaş denen yobaza

İdeolojiye etmem, asla bu dili fedâ
Azalarım olsa da, birbirinden cûdâ

Her yıl yapsanız da, bin kez harf inkilâbı
Bu defa halk ödemez, bu kabarık hesâbı

Lisânın kıymetini, bilmez dil fukârası
Batı dili de bilmez, milletin yüz karası

Dünyada herkes yazar, seviyesine göre
Anadilini bilmez, ,edîbimʼ der boş yere

Koca bir ömür verdim, varlığım da cabası
Bin başım da fedâdır, kursan idâm sehpası

Sen ne verdin kültüre, onu yıkmaktan başka
,,Tahribât!’’ duyduğunda, geliyorsun bir aşka

Benim derdim değildir; tribüne oynamak
Tek derdim kalemimle, lisânımı yamamak

Adam! ırk ve lisâna, her nedense pek gıcık
Arap sana ne yaptı? İnsafa gel! birazcık!

Yoksa sen sütten çıkmış, bir ak kaşık mısın hâ
Yahudiler gibi deme! gökten geldi bir sayhâ

Gerçek insân, insânı, sever Mevlâna kadar
Durmaz! bütün ömrünü, bu hak davaya adar

Aynı düşünceleri, paylaşmıyoruz diye
Yazma bu sitelerde, tahkir eden reddiye

Önüne sert bir kaya, çıkar bu Soner gibi
Üzerinden de geçip, gider bulldozer gibi

Anlayana kâfidir, nush ile tek bir tekdir
Tekdirden anlamayan, hakikaten eşektir


Soner Çağatay 13 Mart 2011 / Wuppertal

Kelime:
Cüda: ayrılmak
sayhâ: Çığlık, ses