Kendimden kaçar oldum yargısız
Üzerindeyim bir sehpanın, boynumda inceden urgan.
Nerde şimdi dost diye bakan gözler .
Yorgunum, ve yorgunluğum çaresizliğe atıyor beni ayaklarım.
Kendimden kaçar oldum siyahında gecenin,
Üzerindeyim bir sehpanın ayaklarımda prangalar, kollarım sırtıma bağlı.
Düşmek istiyorum kurtulmak için bu acıdan
Nefes almak istiyorum koşarken deli taylar gibi,
Hangi ütopyadan kurtuldu benliğim, kurtulsun ki şimdide
Çaresizlerin gözleri yaşlı korkak bakışlarındayım
Düşmek istiyorum çıkmaktan yorulduğum bu sehpadan
Akan nehirlerde neden boğuldu minicik yüreğim.
Şimdi neye dem tutsam hep acılardan yana akana benim.
Bilmiyorum bu kaçıncı dolduruluşum puşt zulalarına.
Ben, gözlerimde binyıllık açlığın karasındayım
Kendimden kaçar oldun yargısız,
Neye benzedi bilmiyorum yağmurda akan yüzler
Bu kadar mı çirkindi dar vakitlerde sevdasız kalmak
Neye uğradı ki bu bozgun.
Ne kadar daha hırçın olursun sen ey koca deniz
Daha ne kadar vurabilirsin yüreğimin kıyılarına böyle acımasızca,
Bilki ben ölmem. Ben öldükçe çoğalırım
Yeniden yaratırım kendimi anka kuşları gibi küllerimden.
Yeniden köklenirim böyle
Bir deniz, limanda hep gemiler, sırtı yüklü
Limanda yüreğimin ortasında hırçın dalgalar çığlıklarda kaldı bak martıların sesi
İçimden geçti acı. Koştum nereye koştuğumu bilmeden sırtımda acı.
Kendimden düşütüm bak bir yol ortasında.
Dayan demeye gücüm yok dizlerimde
Soluksuz kaldım.
Bir rüzgar itti beni düştüm.
Kanadı bak çocuk düşlerim, ağladım
Kendimden kaçar oldum yargısız
Üşümekteyim, sen yoksun. Olmayacaksın.
Düşmeyecek üzerime baharda sabaha uyanan çiçeklerin.
Olmayacaksın biliyorum
Sarmayacaksın yaralarımı gözyaşının umuduyla biliyorum .
Bir dolu boş söz kalacak bana senden sonra.
Hepsi yarım, hepsi kahır, hepsi öksüz.
Sarmayacaksın biliyorum bir daha ellerinle ellerimi.
Düşmeyecek biliyorum saçının fırtınaları üzerime .
Ya hangi rüzgar getirecek yokluğunda senin kokunu.
Bilmiyorum. Ve bilmediğim için kaçıyorum kendimden .
Ölüm yakışmadı böyle giderken sana, çaresiz kalırken bende.