1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
778
Okunma
Ne öfkem susturdu dilimi
Nede dilim medetsiz küfrün zehrinden düştü.
Şimdi açılmadan gökyüzü mavisi,
Elimde yetim kalmış düşlerin sevdasız lığıyla oradayım.
ve ben yazmaktan hiç korkmamıştım bu kadar,
Burnumda keskin kokusu mürekkebin elimde titrekliği korkuların.
Kendimi ipe çekecek bir kırık düş çizgisindeyim
Dilimde yetim kalan cümlelerin açlığında
Ağlamaya yüz tutmuş hüznümün ,boğazımda bir düğümle boğarken beni
Soluksuzluğumla düştüm her birinizin ortasına
ellerimde tutarken çiğer sızısını
Son soluklarımla can çekişti artık yazdıklarım
5.0
100% (1)
Cevap Yaz