Serzenişler tuklu kaldı
Cümleler yine hükümlü,
Kafa tuttu kalemim kafiyeli,
Bırakın beni, bırakın şiirim geldi!

Alem dar, yine yüreğim sığmadı,
Çırpındıkça sesini duyan olmadı,
Ey dünya mülkün kimseye kalmadı,
Bırakın beni, bırakın şiirim geldi!

Mutluluğu tadıp kaybeden mi aradı?
Yoksa herkes nankör mü yol aldı!
Doğruyla yalan, nasıl karıştı?
Bırakın beni, bırakın şiirim geldi!

Ömür, rüyada aranan serap misali,
Her vara düşen damla, damla Hikmet’ti
Süslü cemalin gör bak, bil kıymetini,
Bırakın beni, bırakın şiirim geldi!

Bir tas süte düştü yoğurt, maya oldu
Ilıktı yürek, bilmeden adam oldu
Seyran eylerken gözler, vakit doldu
Bırakın beni, bırakın şiirim geldi

Kimi şad olur, kimi yas tutan,
Gönül mü ayran, sudan dem alan!
Ahkam kesen, sanır kendini adam,
Bırakın beni, bırakın şiirim geldi!

FİLİZ KOCABIYIK 30/05/2010