Beli büken, dik durmanın zor olduğu, yokluk!
Tebessümleri yarım bırakan dudaklarda…
Ulaşılmayan yolu bekleten duraklarda,
Omuzları çökerten yokluk! ..

Küçük yavrunun isteğine, elinin uzanamadığı
Kelimeleri boğazında düğümleyen yokluk
Eğer aynı diyarda kalırsan
Hiç bitmeyecek, hiç kapanmayan yara yokluk!

Televizyonda vetere izler gibi, seni seyirci yapan,
Önünden biranlık geçip giden resim gibi düşlerin
Onurun, kısık sesle, dönüşü yokluk!
Adımların hızlansa da, ulaşamadığın yolun sonu yokluk!

Emeğinin boşa gittiği,
Başaracağını bilsende, adımını atamadağın
Avuntusu olmayan, tutkusu olmayan
Yaban elleri mesken tutturan yokluk!

Seni sen oldurmayan, sevdaların teyet geçtiği
İçten kahkaların vakitsiz trenler gibi
Dönüşü olmayan vagonlara bindirilip, giden yolcuları gibi
Şen kahkahaların vedası yokluk!

Dibe vurmuş sevdanın, demini almadan,
Ellerinle bıraktığın yokluk, yokluk içinde yokluk!
Yani hasreler içinde, düşünün olmadığı gurbette
Hasretliklerin yokluğu, yokluk....

Filiz Kocabıyık 29/12/2009