Kendimi Hiçbir Yerde

yağmura söyleme yalnız sana ağladığımı
kıskanmasın
ıslanmaktan korkmuyorum
sensizlikten utanıyorum
göz pınarlarımın denizidir seni özlemek
yağmur göz yaşlarımı yıkıyor
hangi damlasında gizli ellerin
söyler misin...

sensizlikten korkuyorum
herşeyi yutan bir karanlık gibidir seni özlemek
uyandır beni
gözlerim ya seni görmüyor
ya böcekler yiyor seni çağıran bakışlarımı
yağmur sessiz
ben ıssızım
gözlerini mi yumdun bilmem
kendimi hiçbir yerde hissetmiyorum...

ateşe söyleme yalnız sana yandığımı
içlenmesin
yanmaktan korkmuyorum
sensizlikten üşüyorum
yüreğimin cehennemidir seni beklemek
ateş dudaklarımı yakıyor
hangi harında saklı öpücüklerin
söyler misin
denizsizlikten korkuyorum
uçsuz bucaksız bir çöle bağırmak gibidir seni beklemek
duy artık beni
sesim ya sana uymuyor
ya koca ormanlar yutuyor sana bağıran haykırışlarımı
ateş kıvılcımsız
ben ışıksızım
bensizliğe mi uyudun bilmem
kendimi hiçbir yalnızlıkta hissetmiyorum...

toprağa söyleme yalnız sana ektiğimi
özlem tohumlarımı
öfkelenmesin
ölmekten korkmuyorum
ben zaten her an ölüyorum sensiz yaşayarak
herşeyin sonudur seni bulamamak
toprak bedenimi sarıyor
hangi zerresinde söyler misin
avuçların
susuzluktan korkuyorum
kıraç gurbetlerde kavrulmak gibidir sensiz yaşamak
al artık dudaklarımı avuçlarına
serabın özlem kuyumda acılaşıyor
kendine doyur beni
uzaklığın açlığıma yetmiyor
sonsuz kıtlıklarla yağmalanıyor yeryüzü
toprak susuz
ben kuytusuzum
ayrılığı mı doyurdun bilmem
kendimi hiçbir kavuşmakta hissetmiyorum...

Kağan İşçen