Kapris bataklarında avuçlarımda kalan
İki damla gözyaşı bir de dualarım var
Firkatin sancısıyla günahlara gark olan
Rızanın sınırında yaşıyordum sonbahar
Gafletin uykusundan uyanıp sığındığım
Ömrü hayra adarken niyazımdı sermayem
Resulüne ümmetti Hakk’a kulluktu gayem

İlim hikmet sahibi kuşatırken her anı
Devasına inanıp yola menzil bulurum
Kimin gücü yetmiş ki durdurmaya zamanı
Öyleyse sabrım ile gerçeğe kul olurum
El çekip kötülükten tövbeye inandığım
Onurlu bir hayatı sığdırırken rüya’ya
Teslim eder ruhumu yol bulurum ziya’ya

Kiralık bedenimle her zorluğa katlanıp
Gözlerimdeki yaşla dalarım sonsuzluğa
Uykuları bölerken yalnız Hakk’a inanıp
Rükû ve sücudumu salarım sonsuzluğa
Kalbin istiğfarıyla sevaplar yığındığım
Ona hayran halimi arz ederken Cüda’ya
Secde edip huzurda el açarım Huda’ya

Bitimsiz dualarla doldururken çilemi
Rahman’a özlem duyar terk eylerim günahı
Yazdığım ilahiler zikrederken âlemi
Mevla’ya el açarak karşılarım sabahı
Affeder diye Mevla ümitle avunduğum
Ruh huzura ererken ilahi güneşinden
Ebediyen koşarım sevgilinin peşinden

……………………………………………
Gidecek bir kapım yok bu hakire medet kıl
Ne zaman darda kalsam seni gösterir akıl

Muzaffer TEKBIYIK