Yüreğim kanadı kırık bir serçe
Hasretine konmuş
Eğilmiş dalım
Sensizliğim kopmuş
Büküldüğü yerden...

Buz tutmuş ruhumun elleri
Ayaza kesmiş bedenim
Aklımın gel/gitlerinde
Ben yine yüreğime firarım...

Tenimde zemheri üşümeleri
Soluk soluğa kalmış dermanım
Nefesimden düşen sonbahar sarısı

Ellerimde yanan düşlerimin
Kirpikleri ıslak
İçimde kırık bir ağrı
Hüzün karası...

Yüreğimin secdesinde okunur
Beş vakit vuslat
Sızlar içim yarası

Nerdesin...


Gölgesini kaybetmiş ruhum
Sensizliğin zeval vakitlerinde
Tepeden bakıyor günüme ayrılık

Tenimin kuytularında hıçkırıklarım
Dayanmış sırtıma yokluğunun huzmesi
Süzülüp sen oluyor çaresizliğime
Sensizliğe inat
Dokunamasam da aşkına

Bendesin...


Vedalar mühürlenmiş dilimde
Kilit vurulmuş yürek sesime
Sicilime düşmüş lâl olan yanım
Seni k/anıyor
Çığlık çığlığa
Dilsizliğime perdesin...

Gözlerimde kırılıyor özleminin ayracı
Yokluğun sol yanıma hiç yakışmıyor
Saf tutuyor sabrım
Umutların ârâfında
Bekliyor yâr lütfunu
Tâ derinden bir gün bana

’Gel !’ desin...

10,03,2011




Arzu Karadoğan