Bu aşkım, gözlerime, sanki kızgın mil çekti
Birşey göremiyorum, kara Leylâ müstesna
Sevdamın günâhını, şu masum gönül çekti
Sanadır gönül sana, bu kadar medh u senâ

Bu aşkın derdine sen, tâ ezelden düçȃrsın
Hamurunu yoğurmuş, âb-ı aşk ile Mevlâ
Bu şeceret’ül-kevnde, daldan dala uçarsın
Bulamadın mı gönül, gerçek Leylâ’nı hâlâ?

Anka kuşu gibi aşk; ismi var cismi yoktur
Tarif edemesem de, rȗhumda lezzeti var
Bu sultânın dünyada, iki Hürrem’i yoktur
Zira gönlümde aşkın, büyük bir izzeti var

Aşksız bu dünya bana, ruhuma tam bir zindan
Yusȗf gibi düşmüşüm, bir aşk kuyusuna, cûbb!
Nucûm gibi doğuyor, her şeb cânân-ı hândân
Gözlerime bakıyor, her gece mahcûb mahcûb

Bedeni bir har yakar, rûhu da aşk denen kor
Kıvranıyorum hergün, acıdan kıvrım kıvrım
Cismânî fânûsumda, rûhum olmuş bir akkor
Karanlık mezarımda, yansın nûr-u menârım

Aşk ile ölüyorum, yeni bir hayat için
Her rengi değişiyor, âfâk ile enfüsün
Hızır eyledim onu, bâkî hakikat için
Aşksız anlamı yoktur, kâinattaki süsün


Soner Çağatay 26 Şubat 2011 / Wuppertal

Kelimeler:
şeceret’ül-kevn: Varlık ağacı
cânân-ı hândân: Gülümeseyen / gülen sevgili
âfâk- enfüs: Dış ve iç dünya
hüsün: Güzellik
nucûm: Yıldızlar
nûr-u menâr: Fener kulesinin ışığı / nuru
akkor: Lambadaki sarı ışığın gittikçe bembeyaz hale gelmesidir.

cûbb!: Yusuf Suresinde geçen bir kelimedir: ,,fȋ gayabati-l cub’ ,,kuyunun içine (düştü)’. Burda ,,cub’ kelimesi, hem kuyu anlamındadır hem de su olan kuyuya düşme sesini veririr. Kur’an, anlatmak istediğini mana ve ses ile anlatır: Yani manadan kastedileni ses anlatır. Şiir de budur: Kuran