Gölgesini içine alan
resimler çiziyor
titriyor kalemin ucu
üşüyor siyah beyaz
geceye düşüyor kağıt benzi soluk

gölgesini içine alan
şarkılar söylüyor
susuyor nağmeler
yoruluyor güfte
teller vuruluyor mızrap elinde

gölgesini içine alan
şiirler yazıyor
tutunmak isterken mısra
sarsılıyor dize
enkaz altında şiir
dilde deprem dokuz şiddetinde

söz uzuyor
gölge kısalıyor
çekiliyor can
gün töhmet altında
gidiyor güneş gözlerin gerisine

avuç içi dar
ölüyor kelebekler
havasız bu mekan akla zarar
uzandığı eller kalkmıyor
iki yanına asılıyor
beşi bir yerde yalnız parmaklar

parmaklıklar arkasında beden
kapanıyor kapı ,siliniyor dehlizler
izlediği nefeste şaşkın yaşam
sendeliyor yattığı yerde
zaman dökülüyor
ayak uçlarına
susuyor ses ,yürek boğumlarda
sıkıyor sıklaşıyor soluk
göğüs kafesinde…



Fergül
04.11.2006