Miladı dolmak üzere sevdamın
Bugün ayrılmak için az kaldı
Yarın senden yoksun bir halde
Yakında dökülür yapraklarım
Seninle büyüyen bir çınardı sevdam
Gidişinle kurumaz bilesin
Ama kırılır dallarım ardın sıra

Dilsiz bir adam olurum sanma
Biraz kekelerim yokluğunda
Geceleri ayakta kalırım
Sabahları görmemek için

Çünkü her sabah hayalin düşer odama
Ve gözlerin gözlerime değer
Yer yerinden oynar içimde
Titremeler sarar ellerimi

Dünü bugünden ayıran yokluğun değil
Varlığının ardında kalan kırıntılar
Sen yok oldukça artan kırıntılar
Ve hiçbir zaman tam olmayacaklar

İnan ki sitem eden dillerim kesilir
Sana sadece iyilikler taşır gönlüm
İçinde varlığını anımsatan gülümsemeler

Yarına taşımak istediklerim dikilir karşıma
Yakama yapışır gibi aklımı alırlar
Aşkı sende bulmuşken ayrılığı bilmem
Unuturum sensizken sensizliği

Bir an sessizleşir şehir
San ki sesini bana getirir
Sonra gözlerim dökülür Karadeniz’e
Yağmurlar düşer kaldırımlara
Ve sen bulutlu bir gökyüzünde belirirsin

Adını söylerken elim ayağıma dolanır
Bende yıkılmamak için adını söylemem
Seni bana en çok hatırlatan bir şey ararım
Aklıma iki gözüm gelir
Bende seni öyle anarım ömrümce
Anlıyor musun iki gözüm