Bilmiyordum
Işıklı bir vitrinde
Mutluluğu üzerinde deneyen cansız bir mankendi
Işıklar solarken bu kentte
Öylesine bir duyguydu o an

Bilmiyordum
Eskiden kalma bir alışkanlıkla
Merhaba dedim
Geleceğin beni gösteren aynası gözlerine
Sonra gözyaşlarını gördüm
Merhamet kalbimden ona yol alırken
Yağmurlu bir İstanbul ikindisi
Kollarımdaydı o…

Bilmiyordum
Sol elimin bir parmağıydı sızlayan
Onunda görüp kaybolmasına sebep büyük acım
Yokluğuna sarıldım,
Kelimeleri susup hatıralara boğuldum
Mevsimlerce ona ait ne varsa sakladım

Bilmiyordum
Masumdum ama ondan yoksun
Kadehler onsuz günlerin anısıydı sonraları
Sokaklarda yalın ayak umutlarla aradım bilinmezliği
Ona benzeyen herkesi sevdim

Bilmiyordum
Bir akşam onun olduğu bir masada
Elimde eski günlerin anısına bir kadeh
Özlemle ezberlerken gülüşünü
Dokunmadan sevdim kaçak gözlerini
Mevsimler yılları takıp koluna geçerken önümden
Bıraktım kendimi onun masum rüyasına
İsyan günlerinde bir aşkın
En koyu acısıydı yıllarca beklediğim

Bilmiyordum
Uzun bir yolculuktu
Ayrıntılar gün gibi gerçek
Ansızın bir rüyada bulurken ikimizi
Bir acı
Masumken her aşk gibi
Ona ulaşma hayalini ve onu alıp götürdü benden

Hayatımın en mutlu anıydı
Bilmiyordum…