EN BAŞTIN

Zaman seni sardı sense zamanı kuşattın
Mekân cismini aldı sen sığmadın ve taştın

Güzellik pınarında güzelleri besledin
Güzeller içinde en önde ve sen en baştın

Mecnun gözünde sen yunusun dilinde sendin
İbn’arabide feryat Mansur’da akan yaştın

Nübüvvet ağacı dal dal can damarı sensin
Meyve meyve tat senden sen özüne ulaştın

Hüsnünde çatladı ay durdu bekledi güneş
Nurun yerde iken cisminle gökte dolaştın

Sevgin sığmaz kelimeye adın dilde düğüm
Âlem sana müştak sen hak aşkından ağlaştın

Madde mana harmanım yaktı kül etti sevdan
Aşkın sofrasında tuzu Hak’tan bitmez aştın

Ne güneş yandı senin kadar ne ayda hüzün
Sevgiliye baş koymuş kendin yakan ataştın

Mansur bir ışık sezdi darda verdi başını
Sen ışık selinde sevda narında yaklaştın

Cümle âlem bilir KADİR bilmez muannitler
Bütün zamanın seyrinde cibrille yoldaştın