Bir hazal yeligibi düştün yüreğime
Bir buket gül gibi açtın kalbimde
Elin kolun dilin öğlesine narinki
Dokunmak tan korkuyor ellerim

Bir elinde resmi gözlerinde hayali
Düşünüyorsun ardında bıraktığını
Ne diline söz geçirebiliyorsun artık
Nede gönlüne, dermansız dert bu

Düştünmü bir kere ne giden geri geliyor
Nede zaman çare oluyor dertlerine
Bırak üzülme onlar yerinde çok mutlu
Vereceğimiz bir can borcumuz var

Allah herşeyi biliyor görüyor duyuyor
Onun için sen yaşamana keyfine bak
Biliyorum çok acısada yüreğin kalbin
Zamanla bitecek bedenindeki yaralar

Kula kul olmaktansa insangibi yaşa
Onurunu kaybetmeden unutmadan
Kendini kendinde kaybetmeden yaşa
Öylesine yaşa ki ibret alsın tüm alem

Unutma sen içime düşen hazal yelisin
Sen söylemek isteyipte söyleyemediğim
Adını koymak isteyipte koymadığımsın
Sen gözlerimden süzülen gözyaşlarım

Sen yaz yağmurları gibi dünyama düşen
Yüreğiyle kalbiyle fikirleriyle tertimiz birisin
Güvensiz bir dünyada güven tazeleyen
İçimde fırtınalar kopartan son hazal yelisin...