/… çocuk!
yeri göğü yırtan bu çığlık;
arap halklarının dirilişi
bin yıllık bir suskunun uykudan uyanışı…yeri göğü yırtan bu çığlık
hep bir ağızdan haykırıyor
ezan sesi çan sesi karışık
“haydi tut ellerimi insanlık…!
haydi tut ellerimi insanlık...!”…/

Orda mısın…?

arap dünyasında
kıyametler kopuyor çocuk!
kıyametler kopuyor…

meydanlara…
gürül gürül isyan akıyor çocuk!
isyan akıyor…

milyonlar ayakta
özgürlük ateşi her yanı yakıyor çocuk!
her yanı yakıyor…

Orda mısın…?

tunusta, mısırda,
fasta, libyada, ummanda, cezayirde, yemende,
iranda, ırakda, sudi arabistanda, ürdünde, suriyede, kuveytte, bahreynde yürekler
özgürlük için, eşitlik için, devrim için,
hak için, hukuk için, adalet için atıyor çocuk!
atıyor…

namlusu meçhul mermi sağanağı altında
özgürlük uğruna, demokrasi uğruna
fidan gibi genç kızlar…
esmer delikanlılar beşer-onar ölüyor çocuk!
beşer-onar ölüyor…
.
ve her ölüm…
yepyeni bir diriliş…yepyeni bir başlangıç oluyor çocuk!
başlangıç oluyor…
susuz çöllerin kum taneleri
yüzyıllardır tuttuğu suskunluk orucunu bozuyor
ve
efendi tiranların, sultanların gözlerine doluyor çocuk!
gözlerine doluyor…

Orda mısın…?

uyanış…
bendini yıkmış nehir gibi
yanardağdan fışkıran lav gibi
dikta rejimlerini bir bir yıkıyor çocuk!
bir bir yıkıyor…
.
dirense de bazı kaçıklar
dört bir yanda zulüm saltanatı çöküyor çocuk!
sömürü saltanatı çöküyor…

mısırda, tunusta
kurtuluş gününe kavuştu halk
despotizmden demokrasiye koşuyor çocuk!
demokrasiye koşuyor…
yıktı kul-köle efendilik düzenini
yönetmek için kendi kendini
meydanlarda zafer şarkıları…direniş şarkıları söyleyip coşuyor çocuk!
coşuyor…

Orda mısın…?

efendisi iki parmağını şıklatınca
kara postallar artık gıcırdamıyor
halkın üzerine bomba yağdıran uçaklar uçmuyor
eli kırbaçlı cellatlar çizmelerini çıkarmış
ölüm makinaları suskun…paletler dönmüyor
kendini Tanrı sanan diktatörlerin aklı bir türlü almıyor
ceset yüzü gibi yüzleri
balkonlarda bağırıp çağırıp…
tehditler savurup…kızdıkça kızıyor çocuk!
kızdıkça kızıyor…
.
ne uşakları yetiyor
ne de göğüslerine iliştirdikleri teneke madalyalar yetiyor…
kralları kraliçeleri kurtarmaya
soyunuyor yaralarından…soyunuyor acı yüklü geçmişinden
gül bahçesi oluyor ortadoğu ve afrika
arap halkları meydanlarda…tarih yazıyor çocuk!
tarih yazıyor…

Orda mısın…?

//…her yokuşun bir inişi var
hiçbir şey eskisi gibi olmayacak çocuk!
olmayacak…
dünya eski devr-i daim düzeniyle dönmeyecek çocuk!
dönmeyecek…
iyi günler göreceğiz…güzel günler göreceğiz
artık kötü günler geri gelmeyecek çocuk!
geri gelmeyecek…//

-güneş hep gülecek çocuk!
güneş hep gülecek…
zafer mazlum halklarındır
aydınlık karanlığı hep yenecek çocuk!
hep yenecek…-
…
..
.
Orda mısın…?


Şubat 2011
tahsin özmen