hiç kimseyi senin yerine koymadım
kalemim senin adın kadar yer tutmadı kağıtlarıma
hiçbir mavi senin kadar yakışmadı alın yazgıma..
ama başaramadık
sevdayı yaşatmadık
hicrana alıntı bir aşktı bizimkisi.......

ben;
seninle hiçbir zaman ayrı cümlelerin içinde bile düşünmezken
hicran;
acılarını sırtlamış satırlarımın yüklemi olabilmişti
sen ise cümlelerimin gizli öznesi olamazdın.
unutma cancağızım
vuslata prangalı iki yüreğiz seninle
ayak uçlarındaki karlara aldırma sakın vefalı!
Şems’in kuş tüyü ışıkları pencerene girerken
açmayı gebe kalan gelincikdim ben
özlemin yüreğime örülü hasret duvarlarını göremedin mi yoksa?
belki de görmek istemedin cancağızım?
o an esir düştüm hicranın karanlık şövalyelerine
ansızlığa kapılan düşten ibarettim ben
yuvarlandım dipsiz yâr’lara.
yalnızlık esir almışken kaldırımlarıma
sana ait ne varsa topla ve git o zaman cancağızım
bekletme ” seni” bekleyenleri…
bekletme sonsuzluğa gömecek yetim güvercinlerimi…
her harfine yüreğime kazıdım adını
Nazi mangalarının esaretiyle
dudaklarımdan al ve git artık
adresimin çıkmaz sokaklarda olduğunu unut
gözlerim;
pencerenin pervazındaki
Kız Kulesine seyre dalarken git ki
son bir kez adınla başlayıp
bitiremediğim kalemimin infazı çabuklaşsın..........................

hadi git cancağızım..................
ölüm kadar soğuk yüzünü gösterip de git artık
yalnız bırak beni
şefkatli bir ana kollarıyla sarılacaktır nasıl olsa İstanbul’um
durma kırmızılığımda
git sadece cancağızım
bırak yaşam döngüm rengarenk anılar yerine
Azrail’in soğuk nefesini
Marmara’ma versin
bırak bedenimi ölümün sütbeyaz kanatlarını içene atılsın
soğuk;
ellerinin gezindiği kücük avuç içlerime dolsun.
gece karası gözlerin sonsuzluğum olsun cancağızım..................
gordion
03/03/2011