7
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2211
Okunma

’YÜREĞİMİN TEK İLACI’
"Sana kavuşabilmek için sabahlara kadar dua etmekteyim. İçimi yakan dudaklarına bir daha dokunabilir miyim diye avazım çıktığı kadar Allah’a yalvarmaktayım. Sen, gamlı, kederli yüreğimin tek ilacısın. Gönlüm, ancak senin yanında huzur bulabilir. Bu kölen, sinesinden fışkıran özlem dolu yüz binlerce yanık yakarışı sana arz eder."
diyen Hürrem’di.Bu yazıya bulduğumda aşk ummanında boğulan mâşuk"un kalemimi olmak ne güzeldi....
Mevsim; bahara akarken
bavulumu alıp sana geliyorum cancağızım
avucumda hicrandan kalan yüreğimin suskunluğu
mavi halıda
ılık bir meltem bedenimi yıkarken
yorgun kalemim ’sen’diye zikretmekte
bir tutam kağıt parçasına.
sana dair tek bir kelime yeterken yüreğime.
tatlı gülümsemen gönül yaralarıma salgı bezi sarıyor
sol yanımın bi türlü geçmeyen soğuğu
zemheri de boşa atılan kuru karanfillerin
neden elimde olduğunu bile
bilmediğim zaman diliminden sana sesleniyorum ’cancağızım’
Şems’in sıcaklığında
alnımdan boşalan boncuk boncuk su damlalarında
ellerini aradım
yağmurun bereketli yüreğinde
toprak yağmur kokuyor
caddeler ise vuslat........
yol güzergâhımdaki arsız dikenler acıtmıyor
ayaklarım kan revan.
bir yanım yâr
diğer yanım sen
hava günlük güneşlik
etraf ise şenlik kokusu sarıyor
dikenlere aldırmadan yalınayak yürüyorum
gece karası gözlerini pusula bilip
şehrin dar sokaklarında sana geliyorum cancağızım
ayaklarıma batan dikenleri sen diye öpüyorum
özlemimin koynundan çaldığım
sümbül bulutlarını göz pınarlarımda saklıyorum
sizofrenik bir aşığın ayakuçlarına
boynunu büken hicrana hiç aldırmadan
kansız ve acımasız ihtilalinin son demine yaşarken
ipsiz uçurumlara sığınıyor
sensizlikte
İstanbul;
kimi zaman bir çocuk gibi koynunda ağladım
kimi zaman kirpiklerinden ıslak yağmurlarımı sildiği şehrim
Kız Kulesi;
hicranın arsız fırtınalarına göğüs germeye çalışırken
gümüş pullar;
gecenin esrarkeş yangınlarında
"sen" diye koynuma alıp
yüreğimde avututtum yalnızlığımın yetim çığlğklarını
kalemimde kelimelerim çıplak kaldı elimde
sevdam;
göz yaşına asılı kaldı göz kapaklarımda.
Eminönü İskelesi,
pes etmedi
yüreğimin kıyılarına vuran hasret dalgalarına.
direndi
savaştı hicranımla.
kan revan içinde kalsam da,
arsız fırtınalarda sensiz savaşmadım
gece karası gözlerindeki sıcaklığı aradım
Şems"in yakıcı ateşinde
göçen turnalara seni sormak
ucube binaların nemli duvarlarına dayanıp sana ağladım.
dudaklarımı kapatıp kelimelerimle düşlere ağladım.
hicranın suskunluğunu atıyorum dipsiz kuyuya
tenimdeki saklı baharlarla
geliyorum sana cancağızım
gordion
Gül Özkan
02/03/2011
5.0
100% (5)