Aşk tek bir hece
sensiz bir hayat kaç cümle olabilir ki vefalı?
gözlerim;
gece karası gözlerinde bir başka üşümekte
ellerim;
ölüm kadar soğuk nedense
şehr-i İstanbul’um telaşlı.
seni uzak diyarlara yolculuğa uğurlama edasında
Haydarpaşa suskunluğun koynunda
mıhlanmış gözlerim boşluğa
sanki yüreğim yok yerinde.
alıp gittin yanımdan
damarlarımdan çekilmiş tüm yaşam emarelerim...............

neden bu kadar üşümekte sol yanım?
içimdesin,
nasıl bu kadar bana yakın olabilirsin?
ey yâr cevap versene.
her satırımda adını hecelediğim
sana el gibi duran düşlerim gibi sus emi.
seni;
sana anlatan ben olacağım.
bak giydim yine hicranımı
gerçek kadar çıplak yürekcağızım
ört bas etme kalemimi
inkar etmeyesin
zifiri karanlıkta kusacağım
ruhumdaki vaziyet-i ahvalımı
şehrimin ıssızlığını kaldıracağım.
harf harf kurayacak gözpınarlarım ayak ucunda.
dar ağaçına asacağım kara yaşmağımı
beni;
sisli ve bir o kadar soğuk İstanbul’uma mı emanet edeceksin?
ben;
düşlere yataklık ettim yüreğimde
içimdeki fırtınalarla savaşırken yarı yolda bırakacak mısın beni ey yâr?
sensizliğin içinde benliğimi kaybettim
hicranın vurduğu siyah gölgelere bakıp
kaç kez ölüm hükmü giydi bu mâşuk
kaç kez hasretin gölgesinde vuruldu yüreğim.
bindiğin banliyönün son vagonunda
yüreğimin kaçışında terk edildim.
ruh ve beden arasında itişmeye inat
yalnız kaldı yüreğim aşk safında.
oysa sana tutan da bendim,
hayatı renk cümbüş yapan da
kendini soyutlayıp sana koşan
yeri geldi gölgemi bile aydınlatmaktan yoksunken
düşlerimi Şems"de büyüttüm
gün geldi muktedir olamadığım lodasta yürüdüm
göz yaşı akıtarak.
ama
asla yüzümü sana geri çevirmedim be yâr
hadi gel sevdiceğim
bindiğin banliyönün son vagonunda
çık gel diyorum sana.
İstanbul’umun soğuğunda buz keser ellerim
dualarımla uğurlayabidiğim cancağızım
Galata Kulesi bile sana gel diyecidir
neden bu kadar gitmeye heveslisin sen ey yâr ?
niyetin cennettimi cehenneme çevirmek
yırt biletini
biliyorum yüreğin beni çağırmakta.
gitme ne olur.
kalemimi beyaz kefenli sözcüklere alışık değil
hicranımı al ,
nisan yağmurlarının bereketli suları ile guslen
yüreğimi bana geri ver be yâr
kuraklaştırma gözlerimi
kulak verme trenin sesine
gidersen;
susarım musalla çığlığında.
gitme.
dudaklarımdan dökülen en büyük duamsın ..........
yetmiyor mu yüreğimdeki yerin ?
yetmiyor mu sana biçtiğim onca sıfat ?
susmasana ey dudaklarımdan dökülen en büyük duam
yüreğimin birinci sayfasındasın.
beraberce el açtığımız dualar boş dönmesin.
gitme diyorum
ellerin hüsnüyusuf kokar
gözlerin ise hayat.
morg sessizliğinde nefes aldırma beni
kalemimi neştere vurdurtma.
gitme ey yâr
dizme boğazıma gözyaşlarımın sessizliğini
baş aşağıya eğdirme ellerimle doğrultuğum yüreğimi
giydirme kalemime beyaz kefenleri
gitme ey yâr gitme.
Sığınayım gögüs kafesindeki sıcaklığına.
gitme diyorum sana.
dinle beni ey Kız Kulesi.
gönül yaralarıma tuz basan Marmara’m
söz vermiştin bana
hicrana maviliğini giydermeyeceğine................
04/03/2011
gordion(gülözkan)