gecenin neferidir yıldızlar
sorgusuz sualsiz vururlar
karanlığı gözünden
ay ışığı gökyüzünde
gölgeler hep kuytularda dans eder
ilahi nurun aydınlığında kuşatılan / dünya
hep gülümser melekler gibi…


oysa pejmürde kılıklı hayatın ellerinde
bir kadın ağlar…
kör boğumlarda nefesi , göğe çekilir
asi kalbi isyanlarda
başak sarısı saçları Zühre yıldızı
yosun yeşili gözleri
Niagara şelalesi



boşluğa uzanan kolları, hep o hayalin peşinde
arar sevdiğini, ruhu açmazlarda
güneşin gözlerinde eriyen bir kar kristalciği
narin bedeni
Yemen çöllerinin ıssızlığında sessizliği
yorgun gülüşlerinde vurgun yemiş
nazlı gamzeleri


semaya açılan ellerinde, gelincik kınası
umudu bel bağlar dualara
yine de duyulmaz feryadı



ıssız denizlerin dilsiz kraliçesi
kapalı bir istiridyeye benzer
yanağından süzülen her inci tanesini
özenle saklar
bir gün verebilmek için okyanus yüreklisine…



zaman durmadan yıl atlarken
ağlar yalnızlığının kıyılarında
yana yana kavrulan yüreğinin küllerini
gün doğumlarında seher yeline verir
yeniden yeniden doğmak için
yârin gül kokulu avuçlarında

....


ve
denizlerin maviliğinde
çılgın dalgalar hep aynı şarkının
aynı nakaratını söylerler
ve her gün enginlerde
bir deniz yıldızı kaybolur
yalnız istiridye ise tükenmeyen gözyaşlarını
her gün yeni bir inci tanesinde saklar….



ayşe uçar
03 /03 /2011