umut rüzgar olur eser sol yanından

kaybolur mutsuzluğun

tutkun olur hayat

bağlanır gönül

gider bütün umutsuzluğun a nından !


yalın ayaklı çıplak soğuklara

karanlıklara düşmeden bedenin

zil zurna sarhoşluğuna kapılıpta hayatın

dönmelisin ! ya da dönmemelisin !

burada karar zaten senin !


bu senaryoda hep madur senmisin

düşünmelisin !

tutunuver haydi martıların

bembeyaz kanatlarına

bu yolun sonu çıkar sonsuzluğa


gece sana olmuyormu sanki güneş sana doğmuyormu ?

ya o yarasalar

hep güneşten aydınlıktan kaçıyorlar

onlara ne oluyor ? sanki


üzerinden geçip gitiğin zaman

süpürülmüş dürülmüş katlanmış

toparlanmış ardından !

her şey hazır duruyor

hanği hayalin aynı değil ki senin

adını senin koyduğun

yıpranmışlığın

şu yaşının ilerlemesini durduramıyorsun

azziz ruhunda

her şey aynı bedeninde sadece

bir bir yıpranan ! hadise

vakit var iken ! nefes alıyorsan

ve sen


düşün ilk pembe dünyanıda sen kurmadınmı ?

sen ceylan bakışlı güzel

yada civan delikanlı !

şimdi ne haldesin ?


bir masal yaz kendine

ya yalnız kal

kendin oku

yada düşsün kalabalığa herkes okusun !

zaten kendi masalını yazmıyormusun ?


mahsum


ne zenci dir şu dünyada aslında

renginden şikayetçi

ne de beyaz beyazlığından

bütün şikayetler insanın kendisine

ya da başkalarına olan vicdansızlığından !


her mevsim baharla başlar

kışın baharını hiç mi görmedin gözlerinde ?

kardelen


umut karanlıkları tam ortasından yırtar

ayan ile beyan arasında sıkışmış

umutsuzluk ve de karanlıklar

yakar bedenleri ağustos ayındaki o kavurucu sıcaklar !

ama o mevsimde bahar ile başlar


aç bir kez bakıver gözlerinin

ibret penceresinden

varmıdır acaba şu dünyada

düşündüğün umutsuzluklar ?

tut haydi şimdi martıların mavi deniz üzerindeki beyaz kanatlarından

burada hayat / burada hep tükenmez umut var !