kızılca karanlık olduğunda akşama vakit
biten bir günün telaşını gördüm
bir çift kumrunun yuvaya dönüşünde
şükür

hani
hiç bir rengi seçemeyiz biz
tesadüf olmaz hayatımızda bir an
bulutlar tutulmaz yağmuru tutamayız
güneş tutulmaz
ateş susuz yanmaz
ol denilmiş bir defa
olmazsa olmaz

kırmızı gül siyah zambak mor menekşe
benim olmadığımda kaç para eder neşe
yakut altın gümüş pırlanta dönülmüş köşe
toprağın parıltısına ödün
sen gördün ben gördüm sonu toprak
ya var oldum ya da öldüm

hikayesi çok eskiye dayanır ateşin suyun canlının
elle tutulmaz gözle görülmeze inanıp inanamanın
kendini görebilseydi keşke insan insanın
arınırdı topraktan kıymetini bilirdi insan kalmanın


taklitler aslını yaşatıyorsa eyer
insanlık taklit edilmeye ne kadar değer
heybeler günah dolu sırtlarda eyer
tükenen bir mahsül yok / canlılar ne yer ? (tabi ki bir birini)

insana rağmen
kumrular hep aynı kumru
şükür