Öyle yakınsın ki bu gece
Bir dokunabilseydim tenine
Bir de aşka serilen güneşe
Ah bir dokunabilseydim keşke…
Öyle uzaksın ki bu gece
Bir dokunabilseydim sana
Bir de sevdaya yüz tutan aya
Ah bir dokunabilseydim keşke…


Kirpiklerim tutuşurdu
Gözlerimi çevirseydim güneşe
Parmaklarım kanardı
Ellerimi uzatsaydım aya
Ah be sevgilim!
Bu ne gam bu ne tasa
Yürek mi dayanır bu vakitsiz gidişine
İtirazım var ‘elveda’ deyişine


Ben bilmezdim mevsimsiz baharları
Ben bilmezdim ki zamansız yağmurları
Yemyeşil sanırdım aşka tomurcuk açan baharları
Kısa sürer sanırdım hasret kokan yaz yağmurlarını
Güneşim ısıtırdı aşka düşen toyluğumu
Ayım parlatırdı hasretten kararmış umudumu
Seni bilmezden
Seni sevmezden önce...


Ah bir dokunabilseydim baharın yeşiline
Yüreğimde açmaz mıydın sen güneşinle
İtiraz ederdim o vakit bu son sözüne
Baharın zamansız elveda deyişine
Ah bir dokunabilseydim ya keşke
İtirazım vardı ya elveda deyişine
Gel be sevgilim,çöz artık sensizlik düğümünü
Yoksa bu senin aşka son sözün müydü?


CANER SOYDAN