Kalabalık bir yalnızlık sarıyor her gece beni;
Issızlığında boğuluyorum, sessizliğine sesleniyorum!
Maviler taşıyorum gözlerimde, beyazlar karalıyorum.
kağıtlara yazılmış ne kadar şiir varsa aklımda,
hangi duyguya kapılsa gönlüm;
sana ağlıyorum...
yüzüme tebessüm ekliyorum, bir kaç güzel anı yanına
ve geçen zamana bakıyorum dönüp dönüp
küfrediyorum kimi zaman!
günahsa en büyüğüne kucak açıyorum;
günlerden gecelerden çalıyorum seni,
takvimin yaprakları gibi dökülüyor
gözlerimden yaşlar.
ağlamayı ezberledim de; gülmeyi öğrenemedim.
Sen gittin gideli ben;
Bir yaş büyüyemedim!
Zehri içime akmış gibi çaresizliğin,
ne kadar panzehir varsa seninle birlikte gitmiş;
ne yapsam kar etmiyor,
derman olmuyor yaralarıma...
dudaklarımda mütemadi bir kuruluk,
gözlerimde ki yağmura inat!

Öyle yalnızım ki şimdi;
dokunsan ağlayacak gibiyim,
dokunmasan ölecek...