Şimdi çıkıp gidiyorum, gözlerini bırakıp
Şimdi çıkıp gidiyorum, meçhullerine akıp

Gözlerinsiz göremiyor, gözlerim biliyorum
Yüreğinle kavuşmayı Tanrı’dan diliyorum

Bizim yorgun gönlümüzde, güven vardı, aşk vardı
Ve her sabah, gün sadece, ikimize doğardı

Ellerimiz, kalplerimiz kadar yakın değildi
Gurbet aşka secde etti, aşk hasrete eğildi

Hep sevişme arzuları, doğdu gözlerimizde
Hep sevişme arzuları, oldu sözlerimizde

Gün, gün boyu yanıverdi, bizim güneşimizden
Gurbet mum gibi eridi, bizim ateşimizden

Şimdi çıkıp gidiyorum, kendimden kaçıyorum
Ey yar; Sanma gönlümü ellere açıyorum

Gönlüm hala sen dolu, sevdalarımsa derin
Gözlerimi bırakmıyor o kapkara gözlerin

Bazen, bir telefon kadar yakınım inan sana
Bezen, bir günahkâr kadar uzağım anlasana

Pişmanlıklar öldü artık, umut hasrete döndü
Sanma kalpteki ateşin gözyaşlarımda söndü

Hele bir senin sesini duymaya göreyim yar
Umutlar tükendikçe sızlıyor yüreğim yar

Önce ince bir titreme, sarıveriyor teni
Bütün yelkenler iniyor, teslim alıyor beni

Zincirledim hasretleri sözlerine sevgili
Gözlerimi demirledim gözlerine sevgili

Onca hasretini çektim, vereceğin busenin
Bilesin bu yorgun gönül, tutsağın artık senin

23.02.2011 / Samsun

İbrahim COŞAR