Ustam yalnızlardasın bir sazın var bir sözün
Yalnızlık bir Allah’a bir de sana mı mahsus
Kadehin gözyaşına esir kaldıkça yüzün
Yalnızlık her kadehte dillendirilen husus

Dertler katmer olunca mızrap teli inletir
Sazda tel inledikçe dil nağmeyi dinletir
Yüzü gülmez bülbülün nere getirsen getir
Aşka âşık bir yürek, canan kalbinde mahpus

Kader denilen çarkın dişlisi ters dönerse
Karanlıktadır gönül aşkın mumu sönerse
Ustam geri geliyor giden yürek, severse
Gülüşüyle bitiyor, bitmez sanılan kâbus

Âşıkların yüreği her an sevdaya açık
Düşmüşsün kör kuyuya gücün yetiyorsa çık
Âşık denilen garip zaten akıldan kaçık
Bu aşka düşenlerde ne mantık var ne de us

Coşari haddini bil, ustaya saygı takın
Tereciye tereyi satmaya kalkma sakın
Bilirsin her gecenin sabahı günden yakın
Ustan sadece âşık, sen onu yaptın mebus

25.02.2011 / Samsun

İbrahim COŞAR