Dedim ya kardeşim büyüt sevgini
Allah yarattığını sev güzelce
Kanma sakın tutku olana
Sarmaşık bir aşka dalıp gitme de
Sevdiğin her şeyin gör sebebini.

Ne demiş söylerim bunu kaç kere
İçimde kopan bir fırtına mı ne?
Sayısız kere tesbih eylesem
Gene de hakkını veremem neden?

İşte ey canım kardeşim dinle
Hani bir kıssa vardır âyette
Hz İbrahim yürür gece de
Arar Rabbini nasıl ve nerde.

Önce der bu putlar yemez içmezler
Nasıl tapınayım, bana gelmezler
İnsanın yaptığı bir heykeldir bu
Usandım böylesi cahil oyunu.

Yürüdü içinde birbir dert ile
Gökyüzünde yıldızlar donanmış bile
Baktı gördü ki ne güzel yıldız
Budur herhalde dedi mabudumuz.

Bir zaman sonra gördü ki ayı
Koca bir tepsidir pembe yanağı
Öylece dona kaldı yerinde
Şaşkın şaşkın baktı ayın yüzüne.

Sabahın ışığı vururken tan’a
Bir güneş geldi yeryüzüne
Ne ay kaldı ne yıldız yine
En büyük gündüz de güneş olandı
Tapılacak varsa şimdi doğandı.

Çabuk geçti vakit akşama erdi
Baktı ki gökyüzünde güneş gitmekte
Anladı en sonunda hikmeti
Her şeyi var eden Allah demekti,
Eğildi secdeye bildi Rabbini.

Hz İbrahim bir Nebi kuldu,
Allah’ın Halil’i candan seveni
Kardeşim bu Kur’an’dan şimdi
Anla artık en büyük sevgi nedeni.

Yaratılanı sev yaratandan ötürü
Elbet güzeli sevmek gerekir,
Güzeli yaratan Allah değil mi?
Her şeyin sahibi Rabbin değil mi?

Her şey bir olan Allah’a davet
Durma, hak yolda sabırla devam et.
Aşırı olandan kaç durma öyle
Sana ölçüyü verdi Allah âyette.

Diyor ki Leyla’da kalma sakın ha
Büyüt sevgini yürü Allah’a
Sevgiler kaynağı Yaratan Allah
Sev Vedud Allah’ı, sev ki inşallah

(Şubat 2011 İstanbul)