Efkarımı hoş gör ey cananım benim!
Sitemkar dertlere düçar eyledin beni.
Apansız bir lahzada, vurdun canevimden,
Cankuşum havalandı da kondu yüreğine.
Kaçarken bu gönül kavgasından, her dem,
En onulmaz anda kıskıvrak yakaladın ruhumu.
Gönül muhasebesinden yorgun düşmüşken,
Kırdın, kolumu kanadımı cananım benim.
Dost yüreğim, konduracak yer bulamadı cankuşuna.
Buğulu gözlerimde gizli kalmış o sevda pırıltıları,
Maziye dair yaşanmamış demlerin, özlemlerin,
Yürek kırgınlıklarının…..
Gizeminde kalmış yansımalarıydı belki de.
Gönül hercai hayallerde avunurken her lahza,
Dostun yüreğini yaralamış da bihaber.
Sitemim , ağıtlarım akarken yüreğime,
Sevdam karşılıksız ağlarken bu tende,
Dostun gül yüzünü soldurmamak emelim.
Aynı elemlerle dost yüreği kanatmamak,
Tek arzum, tek hayalim olsa ne gam.
Dipsiz kuyulardan, taş duvarlardan,
Çekip alsam çaresiz keşkelerden,
Tutup yüreğinin en mahremlerinden,
Alıp götürebilsem sonsuzluk iklimine.
Ne çare! gönül yorgun, kilitlenmiş yeni sevdalara,
Sinesinde hasret çiçeğini büyütmenin,
Amansız ızdırabı ile çırpınırken,
Taşıyamaz, bu ağır yükü de yorgun bedenim.
Dost yüreğim! her daim saklasan beni,
En ücra kıyılarında yürek elemlerinin.
Nurlu bir neşe kaplasa bu yüreklerimizi,
İşte o zaman hayat yüreğinden sana gülümseyecek .
Ağlatmadan sevdalarını bu yaralı yüreğin,
Vuslat lahzalarını mahşere bıraksak................

saqu
15.02.2011 Salı