.




karanlığa teslim soğuk bir gecede
rüzgârın rahmeti önünde eğildi ölümsüzlük
mahkumdu cesetler kabirlerine
acı çığlıkların esaretinde
sessiz bir gürültüye teslim olduğunda hayatın çarkı
kefene sarılmış ruhlardı şahidim



en mahrem sırların göğe yükselme vaktinde
kıskandı ölüme gidişimi
gölgesinde gözlerimi öldürdüğüm karanlık



dilime dolandığında ölüm çengeli
sakin
çok sakin
düğümler atıldı son nefesime
doğ dercesine
sonsuzluğa kayboldu
ayaklarımın altından toprak



boşluğun aynasına yansıdığında yalnızlığımız
konuştum ben
o suskun



evet
sen sus ölüm
sus ki herkes öldü sansın seni



siyahın efendisi olma zamanıdır şimdi
bedenim uzandığında kollarına
bileklerimin infazınadır hükümsüzlüğüm
kadavraların şehadetinde
tüm vazgeçişlerin tanrısıyım
yoktur artık sözüm bu andan sonra
sadece sana geliyorum
gözlerindeki hüzne öykündüğüm ölüm