Hoşçakal demeye vakit var mı?
Soğuk bir akşam şarkı söyleyen.
Dudaklarında tittrek bir bakış;
Gözlerinde sorgulamayan kabulleniş.
Ellerimde kuruyan sözlerimiz.
Soğuk bir akşam tüm bildiklerimi unutturan.

Hoşçakal demeye vakit var mı?
Giderken nefret etmek;
Öldüresiye tekmelemek sarhoş kalplerimizi;
Buz tuttururken bir akşam alev alev yanmak.

Uçurumlarda tutamadığım el kendim...
Ne sen var olmalısın ne de ben;
Ve sen var olmalısın ve de ben;
İsteklerimden ibaret olsa gezegen...
Dur diyebilir mi zamana yol kenarında bir çakıl ?
Bir kartanesi erimeden kalabilir mi?
Hoşçakal demeye vakit varmı ?


Herşey yalnızca hiç birşey ifade ediyor,
Tüm renkler akşama boyun eğiyor...
Düşlediklerim mi gerçek ?
Gerçek mi düşlediklerim?
Dur diyebilmenin bir yolu olmalı;
Değiştirebilmeli insan;
Ayırabilmeli kendini kendinden,
Karşılığı olmayan tanımlar kullanmadan.

Ne anlamı var cümlelerin ve düşüncelerin;
Hiç bir vakti yoksa sana dokunabilmenin.
Soğuksa bir akşam ve yanıyorsam ölüme doğru,
Hoşçakal diyecek vakit yoksa,
Gözlerinde nefret; boynunda acelenin ipleri;
Ellerinde kalabalığın zincileri varsa ,
Ruhumdan kopan bir hoşçakal kendimden kendime;
Tüm evrenden hiç bir yere...