İkimiz de severdik kırlarda vakitli vakitsiz gezmeyi,
Her Pazar….
Sen
Bana hep alınırdın,hep küserdin,
Hatta bazen seni sevmediğimi söylerdin…
Kır çiçeklerinden sana taç yapmadığım için….

Bense;
Gülümser geçerdim hep,dudaklarımı ısırarak..

Dağ bayır peşinden koşarken hiç yakalayamazdım seni…
Hep sen galip gelirdin.
Bana topladığın kır çiçeklerini almamazlık da etmedim..
Bir bardak suya koymayı hiç de ihmal etmezdim..

Hatırlarsan bir defasında;
-seviyor- sevmiyor-seviyor - sevmiyor diye diye
Kopardığın papatyalara inanmış, yine küsmüştün….

Gelincik sapıyla bağladığın papatyaların;
Şimdi hepsi soldu bayıldı bardakta…
Ağlıyorlar;
Seni kovalarken basmaya kıyamadığım kır çiçekleri..

Koparmak senin işnmiş… çiğnemek senin…..
Şimdi ne kır çiçekleri kaldı ortada ne de ben,

Keşke toprakta gülerken sevseydik gelincikleri,
Keşke –seviyor-sevmiyor oynamasaydık papatyalarla..
Beddualarını aldık sanırım onların geride kalan dallarının…

Ben kır çiçeklerine basmamaya hala özen gösteriyorum bu bahar yine,
Yine kopartmayacağım papatyaları hiç…
Hatta konuşuyorum onlarla…
“S.S” yapıyorlar boyunlarını bükerek
Ve….
Seni soruyorlar gelincik ve papatyalar..
“0” başka kırlarda…. Diyorum…
Yine de selam var sana nevruzlardan, çiğdemlerden,
Kışın da kardelenleri ziyaret edeceğim…
Varsa onunda selamı;
Besmele gibi,Fatiha gibi gönderirim sana..

Hadi savun kendini şimdi , hesap ver dağlara,
Hesap ver kırlara bayırlara,
Ben hesap istemiyorum senden - yitik sevgili-

Senden bir istirhamım var..
“Kopartma şu kır çiçeklerini; Çiçeklerden daha insansın sen”
Tıpkı beni de kopardığın gibi……
Bırak özgür kalsın kır çiçekleri..
Dans istiyor arılar ve uğur böcekleri….. ve ben…
Sözünde duracaksan;
Bekliyoruz seni ;
“GEL”





Erdem GÜMÜŞ
Ereğli/Konya…