yalnızlık dağlarıyla çevrili yüreğim
gözlerim kurudu usta
bulutlara gömün beni


hekimlerin
“her şeye hazır olun” kabusunu
kimse demedi / diyemedi
hıçkırıklara boğularak
isyanını duydum
“erkekler ağlamaz” diyen babamın

güneşim karardı
bulutlar kaynaştı
gök bağıra bağıra ağladı acısından
sel bastı düşlerimi
sürüklendi ayaklarım mayın tarlasına
bastım
patladı binlercesi


oysa
her şeye yeni başlamıştım
büyüyecek
“adam” olacaktım
başlı kaldı
erteledim diyemiyorum sizlere
hayallerde
umutlarda
yaşamlarda
gözüm kaldı

aşk şiirleri yazarken sevdalılar
yeni yeni
eflatuni vurulmuştum ben
ay yüzlü gök gözlü dilberime
karanlığı tuval yapıp kendime
yıldızlardan bir vatan yapmıştım ikimize
sevdaya uyurdum geceleri
titrerdi dudaklarım
öperdim öperdim nefesinden
umuda uyanırdım sabahları

söyleyemedim usta
öylece kalacak sevdam
oysa şimdi
gidiyorum sonsuzluğa
sevdalarda
gözüm kaldı

genceciğim
körpeciğim
nar tanesi
nur tanesi
annesinin bir tanesi
söyleyin
nasıl nasıl
nasıl delirmesin garip anam
doyamadım sevgisine
annelerde
gözüm kaldı

bakışlarım jilet yarası
yağmalandı gülüşlerim
kopardılar ciğerlerimi
uğradı işgale bütün hücrelerim
kitlendi ruhum
haykırıyorum sonsuzluğa
direnir mi
direnebilir mi acılara
kansız kalan yüreğim
zemheriye demir attım
gönlümü sonsuza uyuttum
güneşi dağlarda unuttum
kelebek kaderi benimkisi
gülümseyemedim ölüme
yaşamlarda
gözüm kaldı


acıya düşmanım usta
yağmur yağarken dolu dizgin
ben de geçtim istasyondan
ekmekte suda tuzda
yürek soğutan buzda
yare yapacağım nazda
kışın ısındığım közde
buralarda
oralarda
hepinizde
gözüm kaldı



01.08.07-Antalya
Sıtkı ÖZKAYA