Her bir gidenin, mevt de olsa gördüğü son yer
Her bitişin başlangıç adına öldüğü son yer
,
Endülüs yağmurları taşır tozunu badem gözlerine
İçimin dallarında sahipsiz güvecinler ağlar
Bir gün seni kaybederse bir seyyah âlemin güneşiz yamaçlarında
Ve gözlerimin ta içine bak göreceksin toz aksini
Mahmur bir seda aşkına heybesinde taşıdı o ulu sultan gözler dolusu yaşını
Ey kılıcınını kuşandığım mecnun aşkı, aradığım Leyla değildir
Aradığım karanlıkların bağrına mum diye tuttuğum mah-ı şah
Süzülüp denizlerden gözlerinin kıyısına vursaydım
Haki renkleri geceye karıp gündüzlere varsaydım
Ufka uzayan nabzına yıldızıları dikip, dolunay misali dursaydım
Pervane olan neyler ateşten öteyi
Sor ki sensiz, nasıl geçirir yıldızlar seyyareler semtinde geceyi
Ağız dolusu sularda boğulur pelikanlar
Suya sen vari iz düşürüp yürür o kutlu canlar
Saçlarına hapsettiğimde hüzünlü rüzgârları
Demirleri kırılır zındanların derdimden
Yıkarım zemzemle yüzüne değmiş onca kem göz izini
Çekerim dinmek bilmez ağır sızını
Ebabillere havadan, musaya bir bahri diyardan, felaha açılır menzilin
Uğruç kapısında alnına değse de bin bir nedamet yaşı Azazil’in
O an yaşı çöl kesilir altında duran yerin
Ve evveli bellidir sana cemreler serpiştiren yelin
Ömrü kesik kelebeklere nasipsin belki bir kez
Seni heceleyerek yürüyen sabilere belirir esrarın, en tez
Gövdelerine dokunsan servilerin kan fışkırır oluk oluk
Aşkıdır Nabinin nebi kesilir son menzilde hayretten, soluk
Edebe karşı bu ne müthiş bolluk
Eğilir tozlu yüzüne çehreler, mahzundur hem yol hem de yolluk

Her bir gidenin, mevt de olsa gördüğü son yer
Her bitişin başlangıç adına öldüğü son yer


sezgin tozlu(cezzar)