Hangi şafakta bestelemedi serçeler uykusuzluğunu
Seni hangi karanlık terketti söyle
Bitmedi bitmedi yalnızlığın ve kederin
Şimdi yorgun mu ayazların emdiği bedenin

Ulu bir rüzgarsın sokaklarda gezinen
Bir baykuş nezlinde esrarı bilinen
Hücrelerin karıştı zerrelere bu gece
Sen ki gariplikler koynunda asılı bilmece

Sabrına utandı açmadı kardelenler
Bugün yine bir başka pak çehreler
Can,her lahza seni dökmek ister hecelere
Sığmadı sığmazsın sen kelimelere

Bazen gözyaşı bazen kükreyişindi heybetin
biliyorsun şanlı bayrağa sarılmak mahiyetin
Kanda ise elin okşar bir başı diğer elin
Ağlamaz kuytularda yetimler sen böyle oldukça delice ve selin

Şimdi uzak mı uzak menzile zaman
Uzanır boşlukta mavilikler tomurcuğun güle durduğu an
Ey serapta düşlerle yaşayan kahraman
Seni ve senleri bekliyor bu cennet vatan

Sezgin Tozlu