Bir kere bile söylemedin
An ile başladı aşkın ömrü
Günler haftalardan aldı
Aylar bıraktı kendini yılların koynuna
Bir kere bile söylemedin
Kıvrıldı dudakların
Yanaklarında kırmızı elmalar belirdi
Hüzün doldurdu gözlerini
Acı ve mutluluk kavuştu
Ortada yanık kokulu bir beden kaldı
Mevsimler ismini değişti
Yağmurlar ıslattı güneşi
Tohum düştü toprağa
Koca bir ağaç oldu
Bir kere bile söylemedin
Elini tuttum
Yüreğimi yüreğinde bıraktım
Sözlerimin rotası gözlerin oldu
Ucuz bir romandan çıkıp geldim
Kavuşunca sana koca bir masal yarattım
Hayallerimin başucuna seni koydum
Bir kere bile söylemedin
Hayat ince bir çizgi gibi kesti
Kader savurgan bir çocuk gibi çiğnedi
Umutlarımla tuttum beklentilerimi
Biliyordum
Ama sen bir kere bile söylemedin
Bir düşünce değildi
Fikrim çoktan tutuldu
Düşler düşünceler…
Sen söylersin diye bekledim
Ama sen bir kere bile söylemedin
Ben sana aşığım diyemedin