Bir kere yak beni !
Bir kere yok et !
Bir kere öldür !
Her gün yeniden ölmek
Yeniden doğmak yoruyor beni…


Bel bağlıyorum yaptığın kumdan kalelere
Geçti mevsimi fırtınaların
Sular artık yükselmez diyorum
Güzel çiçekler ekiyorum yürek kıyılarıma
Yamaçlarımda kuş yuvaları
Koyaklarımda yemyeşil baharlar
Güzel hayaller kurarken
Sular altında kalıyor kum kaleleri
Yapayalnız kalıyorum yalnızlığımın kıyılarında…


Akşam yapıp sabah bozma kalbimi
Bir kere yık
Bir kere yak
Razıyım kalıntılarımla var olmaya
Akşam doğmak
Sabah ölmek yoruyor atık beni


Bir sabır teranesinde
Ayni şeyleri yaşamaktan bıktım
Bir kere ölmek istiyorum artık
Dönüşü yok ölümün geriye
Sen İlah değilsin
Günde birkaç kez öldürüp
Birkaç kez diriltmene izin yok artık
Topladım gücümü
Göze aldım acıların tümünü
Bir kere yanarak
Bir kere ölerek
Şimdi seni ben öldürüyorum…


Yakamazsın daha fazla
Bir daha öldüremezsin
Göze aldım cehennemi acıları
Bir kere yanarak
Bir kere ölerek
Terk ediyorum seni
Beni bir kere öldürürsün ancak
İki kere asla !