…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Neme Şad Olayım

Neme şad olayım neme güleyim
Gönül gamlı iken gülünmez imiş
Arşa direk direk oldu tütünüm
Bu duman haşredek silinmez imiş

Geldi geçti güzellerin kervanı
Sürüldü savruldu yarin harmanı
Gençlik elde iken sürün devranı
Kocalıkta devran sürülmez imiş

Toy iken ölüme aklım ermezdi
Ayrılık ne kulağıma girmezdi
Şu dert hatırıma bir dem gelmezdi
Başa ne gelecek bilinmez imiş

Münhaci’yim demem binde birini
Ferhat olan niçin sevmez Şirin’i
Aradım kitapta buldum yerini
Sabır gibi devlet bulunmaz imiş
…………………..
Aşık MÜNHACİ
…………………….
1862-1901. Sivas’ın Deliktaş köyünde doğdu. Asıl adı Ali’dir.Aşıklık geleneğini ve şiiri babası Aşık Ruhsati’den öğrendi. Bunun yanında öteki eğitimlerini ise Karacalar Tekkesinde Hasan Efendi ile Sivas’ın Koyuncu köyünden Seyit Efendiden aldı.Münhaci, İçine kapanık bir yapıya sahip olan ve dini konulardaki yetkinliği itibariyle çevresinde Molla Ali olarak anıldı.Minhaci yaklaşık 28 yaşında evlendi ancak çeşitli nedenlerden dolayı karısı Hatice ile anlaşamadılar. Yörede güzelliği dillere destan olan ve Ağgelin olarak bilinen Hatice kısa bir süre sonra da Minhaci’yi terketti.
Minhaci, »Ruhsati Kolu« olarak bilinen aşıkların en önemlilerinden biri olarak kabul edilir.
Minhaci’ye ilişkin bir araştırma Kemal Gürpınar tarafından »Deliktaşlı Minhaci - Hayatı ve Eserleri« adıyla yayımlandı.
.........................................................................................
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-87-)(-)(-)(

Gönül sevdiğini aramayınca
Gönlün aradığı bulunmaz imiş
Bulsa da güzele eremeyince
Başkasıyla mutlu olunmaz imiş

Elin kızı gadir gıymat bilir mi
Deli gönül orda huzur bulur mu
Gönlün sevmediği güzel olur mu
Çirkinle hayata gülünmez imiş

Güvendiğin dağlar kar olur ise
Yürekte közlerin kor olur ise
Sevdiğin ellere yar olur ise
Yürekten izleri silinmez imiş

Yaşadıklarından ibret almayan
Çevresine bakıp yara sarmayan
Kötü yar elinden bizar olmayan
İyi yâr kıymeti bilinmez imiş

Muhabbet yerine yakarsa ağıt
Cananım dediği almazsa öğüt
Kahrından gurbete kaçarsa yiğit
Sılaya bir name salınmaz imiş

Bıktım usandım ben senden derse
Her gün dır dır edip ve de küserse
Hayatı yiğide zından ederse
Onunla bir ömür kalınmaz imiş

Bülbül yuvasına baykuş konarsa
Bir karga misali gitmez çönerse
Başında bir bela olup dönerse
Lüzumsuz’un sazı çalınmaz imiş

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz