bu sabah
İstanbul’un mavi/yeşil gözleri ışıldadı
yüreğim;
hicranın prangalarını çıkartmakta
sessizliğini bozma niyetinde
kara yaşmağı
dipsiz kuyuları atıyorum
boğazımda bir hıçkırık düğümleniyor
gitgide büyümekte nedense
hicranın kara ummanında
aşıklar teker teker çıkmakta
vuslatın nadide Şems’i ısıtmakta gönülleri

ey aşk!
ey vefalı!duy sesimi
bilmezmisin gittiğinden beri
el etek çekmiş meczup gibi dolaşırım sokaklarda
ey semadaki eflatun bulut !
benim hicrandan neler çektiğimi görmez misin
yoksa
gözlerine kara mihir mi çekildi!
yüreğim,
senin gibi coşan yağmur damlalarıyla giriftarken
bana ,
mâşuğumun sacının değdiği gümüş pulları ver.
özlem yanığı ruhumu sakinleştireyim
ey!kışın hırçın lodosu
vefalımın gül kokusunu getir bana.
kalemimde hicranı defediyorum.
isimsiz ve sözsüz atlaslarda bırakıyorum

ey vuslat!
’gel,
gör,
beni aşk neyledi’ diyen Yunus gibiyim
buz gibi gönül ummanlarımı ısıt............

aşka
sihirli bir değnekle var olma lütfunu tattır...............

yüreğimin dünyası senindir.
yok olma öykülerini yeniden yazdır.
aşk bir mucize ,
aşk bir keramet değil midir ki!
27/01/2011
gordion