40
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
1912
Okunma

*Boşlukta Geçen Hayat
Bir boşluktayım sanki, habire düşüyorum...
Ne ayağım yer görür, ne elim dala rastlar.
Her yer günlük güneşlik, ama ben üşüyorum
Ne bir dost sarar beni, ne gözüm kula rastlar...
Hayat geçip gidiyor, bu boşlukta yürürken
Bir karanlık uçurum, göz gözü zor görürken.
Nereye vardım bilmem, ayağımı sürürken
Ne bir sokağa sapar, ne gönlüm yola rastlar...
İçimde bir volkan var, dışarım sanki kutup!
Şu bitmeyen boşluğun rahmetini okutup,
Arzum düzlüğe çıkmak, sağlam bir eli tutup
Ne yeller iter beni, ne elim ele rastlar...
Tükendi kelimeler, bir söz çıkmaz ağzımdan
Yanarım için için, su geçmez boğazımdan.
Damarlarım kurudu, içimdeki közümden
Ummanla doymaz gönlüm, kupkuru çöle rastlar...
Nerde biter yolculuk, hani ödüller nerde?
Vâdedilen bahçeler, hani o güller nerde?
Hangi dalda âşiyan, şeydâ bülbüller nerde?
Ne güzel bir ses gelir, ne gönlüm dile rastlar...
Bu ipince boşlukta, giderken gündüz gece
Bir bilsem âhirimi, en son duraktan önce!
Bir yanık kokusu var, sönüyor ince, ince
Elim ateşe değmez, gözlerim küle rastlar...
Antalya-2010/3
Halil Şakir Taşçıoğlu
"BİZİM ELLER" KİTABI İNSAN MANZARALARI BÖLÜMÜNDEN ALINMIŞTIR.