bu gün
bir adam öldürdüm
kanlım değildi
herkesin içinde hakaret etmemişti
kim bilir
kaç defa karşılaşıyorduk Allah’ın günü
yüz yüze bakar
konuşmazdık
garip bir aşinalığımız da yok değildi
istesek dost bile olabilirdik belki
ama yine de
öldürdüm


bu gün
bir adam öldürdüm
günün tam ortasıydı
meydanda kalabalık bizi izlemiyordu
ambulans çağıran olmadı
polis korkum yoktu
görgü şahidi yoktu
öldürdüğüm adam
hakkında ne düşündüğümü biliyordu
karşı koymadı bana
dünden razıydı belki de böyle bir sona
günün tam ortasıydı
içten yaralıydı can çekişiyordu
neden vurduğumu soran olmadı
kimseyi ilgilendirmiyordu
/ zaten bu ikimizin arasındaydı /
kalleşçe arkadan vurmadım
ama yine de
öldürdüm


bu gün
bir adam öldürdüm
ağlayıp sızlayanı olmadı
dövünüp ağıt yakanı yoktu
günün tam ortasıydı
gece olmasını da bekleyebilirdim
ama yine de
öldürdüm



bu gün
bir adam öldürdüm
tek mirası
eski bir deftere karaladıklarıydı
esnafa borcu yoktu
günün tam ortasıydı
yarım kalan yalnızca sigarasıydı
ama yine de
öldürdüm


bu gün
bir adam öldürdüm
belki bir sevdiği vardı
yoktu oysa yanında
ayrılık canına tak etmiş de olabilirdi
neydi bazılarından farkı
yoksa insafsızın biri miydi
uğruna her şeyi göze aldığı
günün tam ortasıydı
belki hâlâ kavuşabilirdi
son bir fırsat var mıydı
olacağını bilse karşı koyabilirdi
ama yine de
öldürdüm


bu gün
bir adam öldürdüm
onu alnından vurdum
elimden gelse
kalbinden vuracaktım
ama kalbi yoktu yerinde
uzaklardaydı
günün tam ortasıydı
hedef iki kaşının arasındaydı
öldürmesem kızardı
/ eğer yaşasaydı /
günün tam ortasıydı
birini öldürmek zordu
can tatlıydı
ama yine de
öldürdüm



zaman sanki durmuştu
diğer günlerden başkaydı
saniyeler asırdı
balıklar ağlamaktaydı
dağlar ardına kaçarken güneş kızarmıştı
sular kabarmaktaydı
denize yansıyan utancımla
dalgalar yanmaktaydı
öldürdüm
sonra
götürüp sahile gömdüm
belki hataydı
ama yine de
bu gün
.............
öldürdüm