-Merhum Şair NAHİT ÖVÜNÇ’ten-



Avurtları çökmüş geceden kalma yorgun tepelerden
Güneşin kırık bir el gibi uzandığı sabah saatleri
Nasıldır keseklenmiş yoksul toprağıyla
Titreyip sarsılan dumanlarla bezeli
Esat’ın gezip-dolaştığı Çayırova?...
Su taşıdığı,harç taşıdığı,temelini tırnaklarıyla kazdığı
Peçeli kadın hayali gibi tepedeki gecekondusu.
Nasıldır yollara dalmış yengenin buğulu gözleri?...
Hicret kuşları,çelimsz dere,gölge sınırında bahçe duvarı
Ders çalışmayan Kadir,kızı Deniz,lanetli günler
Nerdedir şair Esat şimdi?,içinde anılar tortusu
İteliyor mudur Duman sokakta işporta arabasını
Sonu gelmez bakışlarında menekşe renkli hayaller
Posta çantası mı var sırtında alnı terlemiş
Kimleri sevindirip,kimleri üzüyordur bilmeden
Binlerce mektuptan biri kendine gelmeden?...

Köle mezarlıkları kadar sessiz midir Çayırova
Bir türkü mü tutturmuştur gelinlik kız
Horozlar mı ötüyor,koyunlar mı otluyor kalçaları çamurlu
Ot dalı,toprak parçası sıkan ölü eli midir Çayırova
Kırıklı gölgeler mi düşmüştür bahçesine Esat’ın
Soğan maydanoz dikeceği,kargalar mı saçağına dokundu
Çalıyor mu biri Gencebay’ın sevdiği kasetini
Yamaçlarında taş kadar sert mi kaygılar Çayırova’nın
Bir çocuk mu koşuyor yalınayak tarlalardan
Sıskacık ellerinde kalaysız bir güğüm
Soluklarında acılı-ekşili kokusu sovanın
Çamaşırlar mı sarkıyor tahta mandallardan
Duyuluyor ma Afrika rüzgarlarının nefesinde
Esat’ın şiir okuyan isyanlı sesi...
Haberi var mı yüreğimdeki kederlerden Çayırova’nın
Tek somunu üçe mi bölüyor üç amele
Çalı-çırpı mı topluyor iki büklüm biri
Cimri akan çeşmede sıra mı bekliyor kolunda kova
Çatlak dudakları bükülmüş Gebze’li kadınlar
Nasıldır,nasıldır şimdi,gül kurusu Çayırova?...

Nahit ÖVÜNÇ
1988-Kuzguncuk