Özledim yüreğimde bayram yaratan sıcak mektuplarını
Köpekler havlayan ıssız sokak araları gibi kimsesizliğim
Gözlerim gözlerini bir ülke hasretince görmek ister
Çalı-çırpı gibi takılmışım yeditepeli şehrin koluna
Bırakıverse Yalova sahillerinde bir cesedim.
Fırlatıp atsa,belayım başkentin kaldırımlarında
Sürükleniyorum dörtbir yanımdan paslı bıçakklar saplanmış...
Kurtul-kurtulabilirsen üniversitelim...

Parçalanmaz bütünlüğümüz vardı bilirsin
Ben Karadeniz’dim
Sen Akdeniz
Akla yıkardın karamı...

Sen kolunda kitaplar üniversiteli kız
Ben ellerinde mektup
kapılar çalardım tek tek ve yorgun.
Sen su,sen güç verirdin damarlarına şairliğimin.
Ülkem kadar yükseltirdin beni
Ve sen tek tapınağım olurdun üniversitelim...

Bir avucumuzda Söke
Diğerinde Gültepe vardı
Ve milyonlarca insan vardı kucağımızda...
Sevmek vardı onları alabildiğince...
Aşktan da öte bir şeydi bizimkisi
Şimdi neden suskun deryalar gibiyiz.
Söylesene üniversitelim
Parçalanacak bütün müydük biz?...

Esat KURT
12 Aralık 1982-İSTANBUL