geçerken hayat,dışarıdayken
içe kapanmışlık temsili,bir bayrak
dalgalanırken döne döne içime
kuşlar uçuyorken ben
bakarken resmime
yalnız seni düşündüm
sevdim seni hep ve çok
adın elif di bende
bu ne hasrettir behey
bir görmemişken seni
masada yalnız yüreğim bir de koca şüphe
seni mi sevdim
yoksa sevmeyi mi seni

şu gönül var ya uçarı
apartırken günleri
hele bide düşmeyiver sen bana
sözler işlemeyince,ne sabahlar gündüz ne akşamlar gece
kapar şuramdan bir serçeyi kartal
isyana muhtaç bedenim
kollar aşkın vaktini kollar
aramak çözümleseydi ah keşke
ben değilse kim bulacaktı gayri seni

döndükçe içime,kaldıkça başbaşa
kaçtıkça rutinimden
seni unuttukça aslında
bilmezmiydim ki unutulmazsın
gitgide azalırken içimdeki ışık
umududa aldı benden
çetin fırtınalara nuh a inat
sessiz sandalımla açılırken
bilmezken dönüp dönmeyceğimi
sen kimbilir hangi yatağın koynunda
ben düşünürken hep seni
delice severken
sen belki gelinlik aşkınla
yalnız bir obje gördün beni

peki tamam

ben nerdeyim,neyleyim
geceler boşuna
boşa doğar güneş bana karşın,
kutup yıldızı bile şaşırmış
bilsem bari seni ne zaman
bir göz seslenişi yeter de artar
ancak korkarım,dikkatim dağınıktır benim
kazındıysan önceki bir gün gözlerime
ve ben anlamadıysam
korku her saniye öldürürken beni
bari bilsem
seni mi sevdim
yoksa sevmeyi mi seni..