/bahar gene gelsin, çabuk gelsin, ama cemre olup düşmeden gelsin/

*

çocuk kahkahalarıyla dans ederken, yağmur bereketindeki bulutlar
gökyüzünden çok uçurtmalı müjdeler gibi gelsin bahar, bu bahar
vurulmamak için bir düğün gecesi aman, havaya düşmeden gelsin
bahar kanatlı kelebekten ne anlar, namlu kaçkını sarhoş kurşunlar.

anlamazlar canımın içi anlamazlar
inan ki bunlar bir gün, cemreyi de vururlar.

. . .

karpuz kabuklarından hayal gemileri bekleyen, kış iskelelerinde
bir martının denize konmaması gibi gelsin, aldırmadan hasretine
bilmediği kapanlarda boğulmamak için, suya düşmeden gelsin
yoksa ne tezgah ne de balıkçı şaşırmaz bile, bu nasıl balıktır diye.

trol denizinde tükenmemek için cemre
düşünsün oturup ay ışığına, gelmeden önce.

. . .

dudağı ayazdan çatlamış toprağı, bir gece rüyasında öperek sanki
papatyalara beyaz ve gelinciklere kırmızı, elbiseler giydiriyor gibi
yürekte acı olup kanamasın diye dizleri, toprağa düşmeden gelsin
bir sabah yüzümüze gülümser gibi, beton ve erozyon olmadan yani.

çünkü kimilerine bahar, doğanın katli mevsimi
istemiyorum, baharı doğururken cemrenin ölmesini.

Cevat Çeştepe



Çocuk, dalları çiçeklenmiş ağacın gölgesinde oturduğu yerden, elindeki kitapla birlikte ayağa kalkar. Yüzünde binlerce yeni açmış çiçek ve sesinde her çiçeğin taze kokusu vardır. Ve elindeki kitaba bakarak bağırır.

---Anneeee, okumayı öğrendim ben, yaşasınnn… Bak dinle sana da okuyayım..”ali, ayşe’yi seviyor - ali, ayşe’yi seviyor - ali, ayşe’yi seviyorrrrrr”

Ve koşmaya başlar. Yerlerde taklalar atar. Havalara sıçrar. Küçük bir derenin içinde ayakları ıslanır. Koşmaya devam eder denize doğru, gökyüzüne doğru, bereketli topraklar üzerinden. Öğrendiğinin okumak değil yaşamak ve yaşamanın da sevmek olduğunun coşkusuyla. Bir cemre gibi.