hicranın ruhuma sıktığı kurşunlardan
sonra
siyah/beyaz süren yaşam
bana
pek neşe sunmaz oldu
ıskalayıp geçtiğim mutlulukların
donuk bıraktığı gülüşlerim de
bahtiyar etmiyor
nedendir bilmiyorum ama
üzülmüyorum kaybettiklerime
korkularımda koyboldu
ve
şimdi hırçın güller yetiştiriyorum
asi toprağımda
yenilgilerimi unutmuşken
zafer kazanmak umrumda değil!


resmini cüzdanımdan söküp
attıktan sonra
koynuma aldığım hüzünler çaldı
tüm renklerimi
her gün biraz daha soluyorum
senin ki kadar hiç bir ayrılık dokunmadı
asi ruhuma
yoldaş acılar,
ayakta ölmenin sırrını fısıldarken kulağıma
sensizliği yudumluyorum
bin kez ölüp
bin kez dirilmeye eş değer acılar bile acıtmıyor


eskiden sensizliği düşünmekten bile korkarken
şimdi
yüreğim;
sensizliğe kürek çekmekte
bir nefese sığdırdığım
tüm yaşanmışlıkları düşünürken


gamzendeki uçuk gülüşünü hatırlar gibi oluyorum
sonra hemen toparlanıyorum
sen,
bileklerimde akan kanla
siyah delhizlere yürüyüp
kayboluyorsun,
gidişin dokunmuyor narin yüreğime
geçmişte kalan sevdan kışkırtmıyor gönülcağızım
sana
ne şiirler
ne acılı besteler yazmak istemiyorum
hicran neşe,
aşk isyan oldu bana
21/01/2011
gordion