Hey Dikişini Attığım Kumaş

-dün gece gülüyordu yıldızlar
terazi yıldızı da dahil
Tunus semalarındaydı-

orda silaha karşı ekmeği tutan
tankın namlusuna çiçeği
koyacak kadar yürekli
başı dik yürüyenler vardı

diktanın başı orda
yirmi üç yıldan sonra
aç’ların elindeki ekmeği
ve gözlerindeki öfkeyi okurken
bir buçuk ton altınla
Arabistan beyliğine kaçtı

yan komşum yaşlı bir Alman
kamerayı çevirdi usulca ve güldü
ağaçları giydiren kara
ve Tunus sokaklarında
deklanşör patladı üst üste
İsviçre’de kar lapa lapa
karşı binada Tunuslu bir kadın
şarap içip şarkı söyledi inada
ben de şiir okudum sabaha kadar

Afrika’da umut
sütunlara vuruyor çırıl çıplak
halk ayakta onurla
sömürüye ve zulme karşı
selam olsun bin selam
doğurana, büyütene umudu

yüzyıllık diktalarda korku
tabur tabur boy boy
hey dikişini attığım kumaş
yırtılıyorsun yavaş yavaş
ne kat ne yat ne altın söker
bu gelen dalgaları kesmeye
halkın birikmiş öfkesi orda
sosyetenin sosu değil

Ercan Cengiz