"___El açtı kapında yüreğim
Canıma bir katre abı hayat
Yarama bir dirhem ilaç
Sunar mı diye gözlerin?___"


Sustun...
İnci inci dizildi kervanlar sahraya
Kaktüsler büyüttüm çağlayan hasretimden
Sızı oldu dokunan her elde
Yandım... yandım da
Yar olamadım

Sustun...
Esen her rüzgar süpürdü beni
Gitmeye cesareti olmayan benden
Çocuksu hıçkırıklar takıldı ayağıma
Düştüm...acıdım
Gidemedim.

Sustun...
Kekremsi bir yalnızlık oldu ismin
Susturdum içimdeki çocuğu
Siyaha boyadım masumiyetini
Artık yol da, söz de sadece benim

Sustun...
Dudak pervazlarından sızan zehirin
İçimde açtığı yaraları göremedin
Yavaş yavaş çekilen canımın
Ruhuma takılan diken olduğunu
Senden neler alıp götürdüğünü hissedemedin
Kayboldu zaman
Tükendin

Çığ düştü üzerime
Üşür göğsümden yükselen ateş
Kimseler bilmesin

Sus şimdi susabildiğin kadar
Meçhul bir dağda kurşunlanır sevdam
Gömülür ağrılarım
İsyanlarım ıssız bir sitem olup karışır toprağıma
İstesende gelemezsin ardım sıra
Vuslattır ölüm sevene
Sen ölemezsin

Sonum olsun bu intikam
Sustuğun kadar acıtarak
Elveda demeden
Sessizce gideceğim

Devrim Tülay Aydın
19.01.2011

"ŞİİRİME YÜREĞİNİN GÜZELLİĞİNİ KATAN SEVGİLİ DENİZ’ E TEŞEKKÜRLERİMLE..."