Eksikler var hayatımda.
Ama tamamlayabileceğim belki zamanla.
Mesela araba istiyorum,
Çok pahalı olması gerekmez,
Ben de işime giderken kapımdan arabama binmek istiyorum.

Koskoca bir evim olsun istiyorum,
Hatta kimsesiz çocuklar dolsun içinde oynasın.
Bahçesinde binbir çeşit meyve ,
Kimse açlık çekmesin.

Gülsün hep yüzüm istiyorum,
Gülsün ki ben de güldüreyim yüzleri,
Çok param olsun ,
Olsun ki,
Bayramlıklar,
Okul harçlıkları,
Ders kitapları ,
Hayat yoklukları ,dert olmasın yakınımdakilere.
Paylaşayım ,
Bitsin eksikler.

Eh anacım.
Bak her eksik gün gelir kapanır da.
Bir senin eksikliğin bitmez.
Senin omuzun gelmez ki geri.
Kim bakabilir bana senin gibi.
Kim bekler hastaysam sabahlara dek başımda,
Kim uykulardan uyanır da üstümü örtmeye gelir.
Anne iken bile bana, kendimi küçük bir kız çocuğu gibi,
Kim hissettirebilir.
Kim bir bakışıyla bana kendimi o kadar iyi hissettirebilir.
Hiç kimse anacım.
Her şeyim olabilir.
Ya da her şeyim yok olabilir.
Her ikiyle de baş edebilirim biliyorum.
Ama 20 yıldır bir senin eksiğini kapatamadım.

Sandım ki anne olunca biter.
Önce Uğurcan geldi canım oğlum;
Anne dedi,
Hafifledi bu acı,
Sonra Pelinsu karabiberim.
Elbette sardı sarmaladı beni sen gibi.
Hatta gözyaşlarımı silmek için ,
Kimi zaman annelik yapıyor bana.
Ama nafile anacım.
Ölene dek,senle orada kavuşana dek bitmez bu eksikliğin acısı.
Hayatımda koskoca bir boşluğun adı sensin.
Sen güzel anam benim.
Gözbebeğim,
Birtanem,
Eksikliğini gideremediğim.
Tek sonu gelmez yokluk sensin.


15/01/2010

ANNEME….